4 oktober, 24 km, zonnig, 24 graden

Het is 6 uur in de ochtend en dan worden we gewekt in De herberg. De vrijwilliger komt ons wakker zingen met “Laudate”. Veel te vroeg denk ik nog, maar even later gaat het licht aan. Ik sta toch maar op voor weer een nieuwe Camino dag.

Een pittig dagje vandaag! Het is natuurlijk niet zo dat als je in Ronchesvalles bent aangekomen, dat het daarna dan een makkie is. En dat geldt zeker voor de etappe naar Zubiri. Voortdurend stijgen en dalen en de laatste daling over een zeer steil keien pad van 3,5 km en meer dan 300 meter dalen. Zie ook de ❗ tekens op de kaart. Dat betekent….zware afdaling.

Maar wat was de dag weer mooi. In Burguete doen we, zoals alle pelgrims, boodschappen in het supermarktje. De winkelier doet het met passie. Zoveel vriendelijkheid, en service, en als toetje een heerlijke bonbon.

De zon komt net over de horizon als we over de landweggetjes lopen.

Vandaag ben ik “Paparazzi” . Op het moment dat er een mooie foto ontstaat ben ik er om te wachten.

Of weer even omkijken….

We lopen vandaag door wat dorpjes Espinal en Viskarret. Heel schilderachtig met witte vakwerkhuizen, bakken met geraniums en zeer schoon. Of, zoals hier, broeken met bloemen.

In Espinal hebben we onze pauze. Bij de bar Keler worden we met veel plezier ontvangen door de barman. Hij heeft duidelijk passie in zijn werk en geeft ons pelgrims een warm Camino gevoel.

Intussen wachten de rugzakken op hun baasjes……

Vandaag is de route veelal over bospaden met fijne schaduw, waardoor het een heerlijke wandeltemperatuur blijft.

Tja…ga je hier over de brug of door het water? Het heeft niet veel geregend en er is niet veel water, maar het kan wel glad ziin. Ik kies, net als Annet en Johanna voor de stapstenen. Ze liggen wel wat ver uit elkaar, zodat ik het steen voor steen die en niet doorstap.

Ook de stijgende paden zijn prachtig geplaveid. Het is een stevige klim. Ook voor alle medepelgrims die we vandaag weer ontmoeten.

We dachten dat we al op de top Alto Error zouden zijn, als we een lunchplek hebben gevonden. Dat niet….er volgt nog steeds flinke stijgingen, die maar niet op lijken te houden.

Dan nog 3,5 km dalen over een keienpad. Dat is voor vandaag het zwaarste stuk. We moeten uiterst concentreren om niet te vallen. Nu is het gelukkig mooi weer. Het lijkt me met regen nog veel zwaarder….

Trots als we zijn op wat we vandaag hebben gelopen, proosten we op onze vriendschap en de fijne groep. Nu al het vertrouwen gekregen dat we het samen gaan doen.