3 april, 20 km, droog, 16 graden, Vezelay- Chatullus sur Cure

Een bijzonder begin van deze ochtend. In de kleine kapel van de kathedraal werden de pelgrims om 7 uur ontvangen. Nonnen en paters zingen zo zuiver, kippenvel kreeg ik ervan. En na de mis hebben we de zegen ontvangen. Een heel speciale sfeer, ik was er ontroerd van. We kregen de volgende tekst:

Wees voor haar een schaduw in de hitte van de dag, een Licht in de duisternis van de nacht, een verlichting bij vermoeidheid, opdat zij gezond en gelukkig aankomt.

Daarna ging ik op pad. De melodieën van de gezangen nog steeds in mijn hoofd. Vezelay ligt op een heuvel, dus je daalt om te beginnen af. Dat het een zware dag zou worden. Want hier in de Morvan zijn het voortdurend kleine pittige heuvels. Net als je beneden bent ga je weer stijgen.

Ik volg een pad door de velden, en als ik terugkijk, zie je Vezelay nog liggen. Nog heel even terug in de sfeer van vanochtend.

De kerk op de voorgrond is die van het dorp Saint Pere. Op weg daarnaar toe had ik precies het juiste licht….

Het eerste deel van de route volgt nog dezelfde weg als naar Nevers. Ik lees nu het andere boekje naar Le Puy en omdat ik die andere niet heb, was dat eerst verwarrend. Want ik wist dat er ergens een splitsing zou komen. Dat is bij Foissy les Vezelay. Het wordt voor mij de middelste rode lijn.

Ik liep de splitsing eerst voorbij. Over een hoge brug het dorp door. Geen idee dat ik later de onderste brug zou moeten hebben.

Daar begint het pad langs de rivier. Prachtig! Ik hoor de vogels zingen en zie de bloemen langs de kant. Een veld vol witte bloemen, met het geruis van het stromend water op de achtergrond.

Ja…..ik heb vandaag ook angsten overwonnen. Het pad langs de rivier was soms overstroomd en dan moest ik, diep ademhalen, met mijn stokken als hulpmiddel het water oversteken. Echt de rood-witte GR route moet ik volgen. Geen andere weg mogelijk. Pfff. Hier ben ik aan de rechterkant gepasseerd.

Later is het weer flink klimmen. Zoals de hele dag door. De storm heeft de bomen over het steile pad gelegd en ik zou er toch onderdoor willen. Rugzak af, en zover mogelijk doorschuiven, op de knieën kruipend er onder door. Diep hurken met rugzak op…dat gaat niet met een nieuwe knie.

Na elke klim word ik beloond met schitterende vergezichten. Om vervolgens weer met 12% te moeten dalen.

Vandaag kan ik gelukkig overnachten in Chatellus, zodat ik nog geen hele lange afstanden hoef te lopen. Er zijn hier weinig slaapplaatsen te vinden. Deze van Paul Lanfermeijer gaat helaas ook dicht.

Tenslotte voor vandaag: ook vanochtend vroeg, was ik ontroerd door deze tekst (gekregen van vriendin Monique) Zo was ik vanochtend opnieuw begonnen. Deel 2 van mijn Camino….

Vitaliteit toont zich niet alleen in het vermogen om te volharden, maar ook in het vermogen om opnieuw te beginnen.