28 april, droog bewolkt, 17 km, Nasbinals-Saint Cheli d’Aubrac

Het is niet alleen het hoogste punt van de route vanaf Le Puy, maar voor mij ook het hoogtepunt. Eerst stijg ik verder van 1165 naar 1324 en dan daal ik 500 (!) meter, waarvan 300 in 4 km. (10%)

Maar eerst wil ik deze aan jou geven, lieve familie, vrienden en lezers van dit blog. De reacties doen me heel goed en zorgen er ook voor dat als ik het moeilijk heb, ik weer door kan gaan. B.v. na een zware fysieke dag of als iets me erg raakt. Ik realiseer me dat ik dat doorzettingsvermogen van mijn vader heb meegekregen, en daar ben ik blij mee. Nu mag ik ook moe zijn en stoppen als het nodig is.

Ook vandaag was ik om 7.30 uur de deur uit. Zo een prachtig licht in de ochtend, ook al is het bewolkt. Het frisse groen van de blaadjes, die nog nat zijn van de regen in de nacht.

We klimmen door naar Aubrac. Door de velden van de boeren, die met hekken zijn gesloten.

Of zoals hier, vlak langs een bomenrij. Als ik rood/wit volg, de GR65 loop ik goed. Zo je ziet kan ik ook hier de wortels van de bomen als trapjes gebruiken.

Zo oneindig zijn die vlakten. Glooiend en het kleine beetje zon tovert licht over de velden.

Boven aangekomen, word ik geraakt door dit Maria beeld. Dat heb ik soms, als ik moe ben of er even doorheen zit. Het is toch iedere dag weer klimmen en klauteren. En, tot nu toe lukt het zonder te vallen of me te verstuiken.

Dan zie ik Aubrac liggen.

Het zou een zware afdaling worden. Dat valt mij reuze mee. In de Morvan vlak na Vezelay was het veel heviger.

Dit zijn de verschijnselen van een voormalige vulkaan uitbarsting.

Hoe lager ik kom des te meer bloeiende bloemen langs het pad. Het is fantastisch om te zien, dat hoogte zoveel verschil maakt.

Ik vind hier zelfs orchideeën.

Deze tekst wil ik graag met jullie delen: zomaar onderweg op een bordje: vertaald: het leven is helemaal niet ingewikkeld, we maken het ingewikkeld…….

Wat heb ik genoten vandaag! Van 17 km word ik niet meer moe. Morgen weer 24…