24 oktober, 22 km, zeer mooi weer, 22 graden

Speciaal voor alle lezers van dit blog, een bloemetje voor jou….?. Het is je gegund.

Een van de eerste mooie momenten was in het kerkje, waar we de een stempel kregen. El Espiritu Santo, El Amor, La Luz de Christus, Guia su pasos. We worden er even stil van.

Niet niets vandaag….20 km alleen maar stijgen. Van 900 naar 1100 meter en het lukt ons. Eerst een stuk langs de weg, later over een pad door het landschap. Hier komt de zon net over de heuvel.

Het lijkt wel wat op de Meseta, km lang rechtdoor, dit vergt mentale doorzetting. Marietje doet het geweldig.

En dan onze Mariet, de oudste van ons gaat onverstoorbaar haar pad, rustig met een gelijke tred, rustig naar boven.

Morgen gaan we Cruz de Ferro passeren. Is het daarom dat we denken en voelen over wat een steen kan betekenen? Zoals deze steen, gebroken, een beetje stuk, en toch een deel van de weg…..

Of deze, gebroken en toch weer met 2 delen een? Het hoort bij elkaar en het vult elkaar aan. De delen hebben steun aan elkaar. -gevoel- …-verstand-

Al geheeld, met een klein breukje? Alle ervaringen van het leven proberen een plaats te geven en met het geleerde verder gaan…..Alles is goed.Ook deze steen is een deel van je weg.

Of krachtig genoeg om ook andere steentjes te dragen?

Samen zijn ze sterk. Alle stenen tellen mee, groot, klein, met een gat of kapot. Zo maken pelgrims een steenmannetje.

Onderweg ontmoeten we 2 Italiaanse dames. We hebben het over de”Camino smile”. Breng het naar huis en verspreidt bij al je familie en vrienden. 100 mensen? Als deze dat ook weer verspreiden 1000 mensen? We genieten ervan. Net als een steentje in een vijver, die steeds meer kringen maakt. Spontaan nemen we weer afscheid.

Na vandaag gaat Frank alleen verder naar Santiago. Dat was de keuze eerst meegaan en kennismaken met de Camino, daarna alleen verder. Buen Camino Frank! We gaan je missen en komen elkaar vast nog tegen.