17 juni 2017, 21 km, Astorga – Rabanal; zeer heet
Er zijn soms van die dagen dat je het gevoel hebt dat je niet vooruit komt. “Pap” in je benen. Iedereen heeft dat af en toe en dan vraag je je af….hoe moet dat verder??? Uit ervaring weet ik dat het weer overgaat. Als het je de eerste keer overkomt, dan denk je….dat komt niet goed. Niet opgeven dus!
Gisteren waren we bij toeval in de algemene herberg, Siervaas de Maria, van Astorga aangekomen. Op advies van Christiene van Villares. Kregen we ook daar een 4 persoonskamer. Zo heerlijk rustig!
Een grote herberg met 150 bedden, maar door de kleine kamers heb je daar geen erg in. De regels zijn strikt. Om 6 uur kun je vertrekken. Zo stonden we om 5.30 uur op en gingen om 6 uur de deur uit. Druk onderweg. Velen blijven in Astorga en dan is het in de ochtend file lopen.
Iedereen probeert op tijd te vertrekken door de hoge temperaturen. In geen 30 jaar zo heet, dit weekend wordt het zeker 40 graden in Ponferada. Daar komen we overmorgen langs.
De Camino van vandaag loopt langs een grote weg. Het is er rustig en de omgeving is erg mooi.
We stijgen van 900 naar 1155 meter. Haast ongemerkt. Vals plat… Daar komt dat gevoel van pap in de benen vast vandaan.
Na een kleine pauze bij een gastvrije herberg, Casa las Aguedas, lopen we door naar El Ganso. We hebben er dan al 14 km gelopen. Na 10 uur is het al heet en we leggen de laatste 7 km af voor 11.30 uur. Hier en daar een beetje schaduw langs een bosrand.
Steeds weer ontmoeten we Herbert en Clemens. Die treffen we in dezelfde herbergen. Leuk dat je merkt dat ook zij dat leuk vinden. Soms hebben we van die mooie gesprekken over wat een Camino doet. O.a. dat je door een Camino ervaart waar het omgaat. Niet het materiële, maar of je je gelukkig voelt is belangrijk in het leven. En hoe je dat gevoel mee naar huis kunt nemen. De Camino smile…..Dat verdient weer een etappedrankje. Met de benen omhoog is het hier in Rabanal bij herberg La Senda goed toeven.
Morgen langs Cruz de Ferro zijn, een van de hoogtepunten van de Camino. We gaan ook weer vroeg vertrekken.
Hoi Mieke en natuurlijk ook je reisgenoten, ik lees je blog elke dag en leef met jullie mee. De pap in de benen en de warmte herken ik. Ook bij mij is het goed warm, ik pas mijn vertrektijden en lengte van de etappe aan, zo kom ik vanzelf in Finisterre en jullie in Santiago. Groeten van Ben je reisgenoot van Perigueux tot Saint Jean
De Camino smile nou volgens mij hebben jullie die al lang ,, ik zeg vasthouden hoor . Was weer fijn jullie verhaal te lezen ..
Hallo Klazien en reisgenoten, wat een opgewekte gezichten ondanks de warmte en hoogteverschillen.
Prachtige foto’s en mooie verhalen .
De Camino smile ! Nou die hebben jullie al lang volgens mij, ik zeg vasthouden en volhouden .. was weer fijn om Julie verslag te lezen.