15 juni 2017, 17 km, Villar de Mazarife – Villar de Orbigo; meer dan 30 graden

Wat een pech voor Johan! Gisteren iets verkeerd gestapt, en helaas moet hij met zijn Camino stoppen. Een scheurtje in de kuit en voorlopig moet Johan rust houden. Zo goed voorbereid, en dan door een kleine pech moeten stoppen is een grote teleurstelling. Ook Johan gaan we enorm missen.

De etappe van vandaag is zonder hoogteverschillen en vooral over een brede weg. De pelgrims zijn of allemaal voor of na ons vertrokken. Voor ons is het erg rustig. Net na het dorp hangen deze schoenen over de draad. Hoe komen die erop denk je?

We gaan dapper met ons 4-en verder en  missen Ellen en Johan. We voelen ons verbonden, net als alle pelgrims die hier hun steentje bijdragen door de pijl steeds groter te maken.

We komen langss Hospital de Orbigo, bekend om de lange brug.

Daar ga ik altijd even langs de parociele herberg, waar ik in 2009 ook heb geslapen. Een grote muurschildering bij de ingang en in de tuin slaap je in schuurtjes. Die wordt volledig gerund door vrijwilligers. We werden er gastvrij ontvangen.

Wij lopen nog een stukje verder naar Villares waar een schitterende herberg is, die gerund wordt door Christiene uit België. Johan is er met de taxi aangekomen en we worden hartelijk ontvangen.

Haha, Annet is veranderd in een andere pelgrim. Zeeuws meisje??? Of Groningse bloem??

We passen ons aan aan de temperatuur. Zo nodig vroeg beginnen, zodat we rond 12 uur op de plaats van bestemming zijn. Het is hier ongekend warm voor juni. Normaal is 25 graden, deze weken is het 30+ (!!!) Ook in de nacht was het heel heet. Zo zijn we na de middag toe aan een dutje. Nog nooit aan toegegeven, maar ik moet toegeven. Het doet ons goed. “Even een knipje doen”, zoals Annet zegt.