Het is – tegen de voorspelling in – een bewolkte dag in Porto. Even na drieën staan we – zes dames met zes rugzakken – op het vliegveld. De metro brengt ons downtown waar we inchecken in het hostel. Nadat we ons geïnstalleerd hebben, zoeken we in de wirwar van straatjes in het oude stadsdeel de kathedraal voor een eerste stempel in de credencials. Dan is het tijd voor een glas wijn en een pastel de nata. Morgen gaan we lopen!
Tja, vragen om nog 12 zulke mooie dagen is natuurlijk vragen om moeilijkheden. Na een goed ontbijt bij café Tony lopen we nog anderhalf uur over het comfortabele vlonderpad langs de kust. Daarna moeten we afscheid nemen van de mooie witte strandjes en de grillige rotspartijen.
Om 9.00 uur waren we op pad na een prima nacht in de albergue van Barcelinhos. Er hangt mist in de stad en boven de rivier: vannacht heeft het flink geregend. 
Het ontbijt in de herberg blijkt een doe-het-zelf ontbijt te zijn, en er is geen brood. Uiteindelijk blijkt de bakker nog langs te moeten komen. Even later lopen we weer: op weg naar Spanje vandaag! Lees verder Dag 7: Rubiaes – Tui
Als we de herberg in Arcade verlaten is het nog donker, maar na het ontbijt in de panaderia laat de zon zich boven de rivier zien. Na de oude brug over de rivier Verdugo klimmen we door de stijgende pittoreske straatjes van Ponte Sempaio. De ochtendkilometers gaan weer snel.
Om 8 uur zijn we er klaar voor: 22 km op de een na laatste dag.
Ja, en dan is opeens de laatste dag van deze camino aangebroken. Wat lijkt het eindeloos lang geleden dat we na de eerste wandeldag in Vila Cha bij café Tony aan het diner zaten, of dat we de portugees/spaanse grens passeerden. En tegelijkertijd: wat zijn deze twee weken voorbij gevlogen.
In het donker verlaten we het pension, maar een paar honderd meter verder ontbijten we. Daarna kleurt de lucht rood. Voor het eind van deze tocht heeft Jacobus nog een kleine verrassing voor ons in petto: regen!
Tijd om de diep weggestopte poncho’s en regenjassen uit de rugzakken
tevoorschijn te halen.
We hoeven nog maar 15 km tot aan de kathedraal. Op de helft nemen we een flinke koffiepauze bij een sportclub in Miladoiro.
Het laatste stuk gaat door de buitenwijken van Santiago, en rond half een lopen we de oude stad binnen.
Even later zijn we op de Praza de Obradoiro, het grote plein voor de kathedraal. De Hongaren die we al enige tijd tegenkomen zijn er ook.
Yes! We hebben het gehaald.
We checken snel in bij hospederia San Martin Pinario, naast de kathedraal, waar we allemaal ons eigen kloostercelletje krijgen toegewezen en dan volgt natuurlijk een etappebiertje. Oh nee: wijn deze keer, qua extra feestelijk.
Daarna volgt een drukke middag: we staan ruim een uur in de in de rij voor de compostela, we brengen een bezoekje aan de Nederlandse huiskamer, shoppen souvenirs, checken in voor de vliegreis terug, een nemen nog een snelle douche.
’s Avonds gaan we naar de kathedraal: we wonen een prachtige mis bij, compleet met de botufumeiro, het zwaaiende wierrookvat. De ‘peregrinos de Holanda’ die vanaf Porto liepen worden genoemd, samen met alle andere pelgrims die op deze vierde oktober aankwamen.
Daarna eten we in een restaurant in de Rua do Franco, en op de terugweg naar ons onderkomen maken we nog een kleine stop bij de Tuna de Derecho, dat op het grote plein staat te spelen en te zingen. Tijd om te slapen en te rusten.
Morgen volgt nog een kleine epiloog.
