Dag 6, woensdag 18 september 2024, van Praiha de Ancora naar A Guarda, zon achter brandlucht, 25 graden en 22 km

’s Morgens eerst ontbijten en lunch meenemen bij de bakker die Baukje gisteren gezien had en er erg goed uitzag. Tot onze teleurstelling was deze vandaag gesloten. Gelukkig was er op het plein vlakbij een bakker waar we terecht konden. Deze werkte met een automaat waarmee je betaald. Je stopt je geld erin en wat teveel is komt terug. Tot mijn verbazing hadden enkele mensen dit nog nooit ergens gezien.

Buiten op het plein zien we de zon met een rode gloed door de brandlucht die boven Portugal hangt hangen. Op diverse plaatsen in het midden en noorden van Portugal zijn brandhaarden en er gaat veel in de brand verloren, ook mensenlevens 😔   Wij lopen een aantal wandeldagen van de brandhaarden in het noorden vandaan.

Bijzonder hoe deze boom zich overeind houdt, ook nu is de zon niet goed te zien.

Er zijn heel veel pelgrims op pad. Een Portugees verbaasde zich over het aantal en ik ook, heb niet eerder zoveel mensen op deze route gezien.

We lopen vanmorgen in een behoorlijk tempo, het is niet zo warm en de zon brand niet. Misschien speelt dat mee. Hierdoor zullen we eerder bij de boot zijn die ons naar Spanje brengt.

Eerst een stukje door het bos waar de route niet doorheen loopt. We hoeven alleen maar het bospad te volgen om bij het water te komen.

Op het bootje vinden we het leuk dat we snel naar de overkant gebracht worden.

Daar aangekomen helpen we elkaar uit het bootje en op het strand zetten we de eerste stappen in Spanje.

Het is in Spanje een uur later waardoor we voor ons relatief vroeg lunchen op bankjes bij de zee. Daarna lopen we door bos waar bomen met schilderingen staan die je op sommige punten tot een gecombineerde tekening kunt maken.

Inmiddels zijn we langs de zee verder gelopen en ligt de groep een beetje uit elkaar. Ansje en Riekje hadden in het bos veel foto’s gemaakt en daarna nog van paarden die ze tegenkwamen. We wachten met enkele mensen bij deze rotonde om het laaste stuk naar ons hotel te lopen. De anderen lopen door omdat stilstaan/zitten niet zo fijn is voor ze. Toch duurt het niet lang of we zien de achterblijvers. Nadat we verdeeld over twee kamers onze spullen achterlaten lopen we samen naar een terras voor ons etappedrankje. Daarna gaan de liefhebbers lopen naar de top van Monte de Santa Tegra die op 328 meter boven zeeniveau ligt. Om de hoek van het hotel kunnen we via trappen naar boven. Al snel wordt het een stenen bergpad wat leuk in om naar boven te lopen maar naar beneden kunnen we dat later beter over de weg doen. Wanneer we voor de eerste keer de weg oversteken zijn de paden tussen de weg door makkelijker te lopen.

We stoppen even bij restanten van wat ooit een dorp was en Ansje wil wel weer naar beneden maar een stempel die boven te krijgen is brengt haar al gauw op andere gedachten waar ze later geen spijt van heeft.

Onder andere dit uitzicht, ook al is het niet helder maakt het de moeite waard. Wanneer we weer naar beneden lopen zien we al snel het treintje wat we aan kunnen houden en wat ons terug naar boven brengt. Daar mogen we lang genoeg wachten om nog even wat te drinken.

En daar zitten ze dan, vooraan in het treintje om naar beneden gebracht te worden. Dat scheelt veel traptreden lopen naar beneden. We hebben veel plezier onderweg en worden zowat voor de deur van het hotel afgezet. Snel opfrissen en iets warmer aantrekken zodat we kunnen gaan eten. Bij de haven vinden we een restaurant waar we weer heerlijk op zijn Spaans tapas eten.