Vrijdag 20 november 2024, van Mougas naar Ramalosa, bewolkt en regen, 20 graden en 20 kilometer

Om 7 uur opgestaan en met het aanmaken van de lamp is het net of er een bouwlamp aangaat en gaat iedereen aan de slag om op te frissen en tas in te pakken zodat we op tijd klaar zijn met de tassen voor bagagevervoer en de eerste stappen om te gaan ontbijten.  Helaas kan Foekje niet meelopen omdat haar knie te veel pijn doet bij belasten. We wachten samen met haar tot de taxi komt om haar naar Pazo Pias in Redondela te brengen. Terwijl we staan te wachten komt het busje voor bagagevervoer al. Zien we gelijk onze bagage vertrekken. Even later is de taxi er en zwaaien we Foekje uit. We gaan op pad om te ontbijten bij de camping 15 minuten lopen verderop.

Op deze camping kunnen we ontbijten. Het is er druk en we staan in de rij. Bestellen meteen iets voor de lunch en kunnen helaas niet pinnen omdat de batterij in het pinapparaat op is. Met een nieuwe spreuk en woord en regenkleding aan gaan we op pad. We lopen al snel uit elkaar en wanneer we langs een apart zaakje komen gaan we er binnen voor een stempel. De aardige kunstenaar verwelkomt ons en zet een stempel. We vinden hem wel op Catweazle lijken.

De regen houdt niet op, maar het levert ook mooie plaatjes op

De route loopt niet meer langs de kust maar iets daarvan af. Dat is klimmen over steenpaden en zandpaden. Door de droogte hiervoor is het niet modderig.

In Baiona krijgen we van de pastoor een stempel in ons paspoort en hij wil graag onze namen en gegevens in zijn boek schrijven wat wij allemaal laten doen. De aardige pastoor wenst ons een goede camino en we gaan buiten lunchen. Wanneer we weer willen vertrekken gaat het weer regenen, flink deze keer, regenkleding weer tevoorschijn en op pad. Klimmen in de stad en dalen daarna.

Ik vergat nog te schrijven dat we ’s morgens bij deze spiegel een foto gemaakt hadden van ons al zwaaiend en deze verstuurd hadden naar Foekje. Ze belde ons even zodat we hoorden hoe ze ontvangen was en al een kamer had.

Deze mooie bloemen geven kleur aan de wandeling

En dan zijn we in Pazo Pias waar we allemaal een eigen kamer hebben wat wel leuk is een keer. ’s Avonds gaan we dichtbij een pelgrimsmenu eten, we kiezen allemaal voor vegetarisch omdat varkensvlees niemand aanstaat en bijna iedereen lust er wel Sangria bij. Nog even naar de supermarkt voor water en wat lekkers en dan horen we dat Foekje naar huis gaat. Eerst morgen langs de dokter maar dat verder lopen de komende dagen niet zal lukken is wel duidelijk. De knie kan nauwelijks belast worden. Heel jammer maar het is niet anders.