Dinsdag 12 april, van Villadesuso naar Ramallosa, 23km, zon en regen, 14 graden

Wederom goed geslapen maar het was wel een koude nacht. Om 8 uur zijn we allemaal beneden en gaan we naar het barretje verderop om te ontbijten. Er komen verschillende mensen koffie drinken en het duurt een tijdje voor we ons ontbijt hebben. Koffie en thee hebben we wel snel. Het is leuk om te zien dat er zoveel mensen even koffie komen drinken en dat er nu ook wat fietsers zijn. De scholen hebben Paasvakantie, vandaar dat we veel jongeren zien die lopen of fietsen. Kort nadat we op de route zitten komen we bij een plaats waar veel stenen liggen. Er zijn er veel heel mooi beschilderd, je ziet steeds weer wat anders.

Een klein stukje verderop begint het te regenen en gaat onze regenkleding weer aan voor zover die nog niet aan was. Na de bui zien we een regenboog, dat vind ik altijd bijzonder. Na de bui volgt er nog een en die is wat groter, het water begint weer in mijn schoenen te lopen maar ook die bui houdt niet lang aan. Irene zag een leuke winkel, waarvan de eigenaar speciale dingen verkocht die hij zelf maakte. Je kon er ook wat fruit kopen waar je zelf voor mocht betalen wat je het waard vond.

Irene, Constance en ik gaan weer verder. De anderen zijn een stuk voor ons. Wanneer het nog harder gaat regenen ga ik plastic hoezen om mijn schoenen doen. Dat geeft best wel geluid met het lopen maar er loopt geen water meer in mijn schoen. Intussen loop ik nog verder achter en een tijdje op met een vrouw uit Duitsland die alleen loopt. Ze vertelt dat ze de boot naar Padron al gereserveerd heeft. Daar zal ik ook eens achteraan gaan. Bij een barretje zwaait Constance en ga ik ook naar binnen. Iedereen zit er al aan de koffie en de natte kleding hangt te drogen. Dat de vrouw uit Duitsland alleen loopt vindt iedereen dapper en ik zeg dat je er nu ook voor kunt kiezen om een dag alleen te lopen. Zie je de groep ’s avonds weer en indien nodig heb je back-up onderweg. Constance en Silvia gaan erover nadenken om dat te doen en ik ga kijken welke routes goed geschikt zijn hiervoor.

Wanneer we verder gaan is het droog. Een echtpaar komt ons een stukje verder bij een afslag tegemoet. Ze zijn bang dat ze dadelijk niet verder kunnen. De palen en pijlen zijn zo duidelijk dat wij het erop wagen. De route zou vlak langs het water moeten lopen en wij vinden het een mooi pad, fijn dat we dat niet gemist hebben. Bovendien lopen we niet weer een flink stuk over asfalt langs de weg en levert het weer een mooie foto op.

Na het mooie pad begint het klimwerk en valt er een buitje maar we krijgen het ook warmer en als het droog is gaan we wat uit doen en verder op pad.

We zijn nog geen 100 meter aan het lopen of het regent weer. Tussen de buien door worden we soms getrakteerd op een regenboog.

De paadjes naar boven vind ik leuk om te lopen en er bloeit heide.

Wanneer we bij een mooi uitzichtspunt met bankjes zijn nemen we daar plaats en degene die nog niet alles op heeft eet het brood op wat we vanmorgen uit het barretje meegenomen hebben. Het is veel lichter geworden, wat een mooi uitzicht hebben we nu we op dat moment boven zijn. En het blijft verder droog vandaag tot we bijna bij ons overnachtingsadres zijn.

In Baiona bezoeken we de kerk, het prachtige retabel uit de 12de eeuw wordt gerestaureerd. Silvia heeft even met de restaurateurs gesproken waarvan er ook stagiairs bij zijn. Mooi project als je hieraan mag werken.

Ik vraag de pastoor of ik een foto mag maken en of hij misschien een stempel heeft. Irene en Hans zijn alweer naar buiten maar alle anderen krijgen nu een stempel in het paspoort en onze namen worden in het grote boek geschreven.  Ook onze woonplaats, leeftijd en beroep wordt vermeld. Wij nemen nog een foto met de pastoor erbij en gaan dan naar buiten om op het terras wat te drinken en te eten in de zon.

We kregen onderweg een tip om naar de haven te gaan van Baiona waar een replica van de boot ligt waar Columbus mee uit Amerika kwam. De boot kan niet bekeken worden op de tijd dat wij er zijn en we gaan niet wachten.

En we bewonderen deze mooie beelden.

We lopen de laatste kilometers naar Ramallosa en krijgen regelmatig wensen voor een Bon Camino te horen. Dat blijft leuk. We slaan nog even in de supermarkt wat in, iedereen koopt fruit maar niemand snapt hoe je dit moet wegen om een etiket te krijgen. Het nummer of de code die je in moet voeren kunnen wij niet vinden. Ik loop naar de kassa, misschien staat er daar ook een. Dat is niet het geval en de caissière loopt mee om aan te wijzen waar de weegschaal staat. Ze snapt niet dat wij dat niet kunnen. Blijkt dat het haar zelf ook niet lukt en dat er nog iemand bij moet zodat ze met zijn tweeën voor ons bonnetjes kunnen maken. Wanneer Irene en Elly bij de kassa ontdekken dat de kiloprijs voor hetzelfde product dat ze hebben niet klopt zijn we nog een tijdje bezig om dit duidelijk te maken in ons beste spaans. Eenmaal buiten begint het weer te regenen en zijn we Hans kwijt. Gelukkig hebben we mobiele telefoons. Hans kan veel sneller winkelen en was bij de ingang naar buiten gegaan. Daar waren ook kassa’s. We logeren bij Pazo Pias wat vroeger een klooster was. We zetten onze spullen op de kamers en gaan dan naar een barretje voor ons etappedrankje. Hans trakteert omdat hij vandaag 42 jaar geleden verkering kreeg met zijn vrouw. Gefeliciteerd allebei en dankjewel. We komen terecht bij een barretje van een Spaanse dame die Nederlands spreekt. Ze is met een Nederlander getrouwd. Is wel handig voor ons, kunnen we in onze eigen taal bestellen.

We kregen advies van de barvrouw waar we lekker zouden kunnen eten maar als we langs de zaak lopen is deze dicht. Er staat wel een potje met servetjes buiten en het telefoonnummer erop. Wanneer ik dat nummer bel wordt er niet opgenomen. We gaan ons opfrissen en om half 8 terug. Wanneer we weer terug zijn is het nog dicht en gaan we op zoek naar een ander restaurant. Helaas is het of dicht of te ver weg om naar toe te lopen. De Pizza hut is wel open maar daar willen we liever niet naar toe. Misschien naast het barretje waar we ’s middags waren? Wanneer we daar naar toe lopen is het restaurantje waar we eigenlijk naar toe wilden open en gaan we daar naar toe. Het heeft weer zo moeten zijn. Je kunt hier pas om 8 uur eten en vanaf half 9 ontbijten. Kunnen we morgen uitslapen. We proosten en zijn het er allemaal over eens dat het weer een mooie dag was.