Zaterdag 4 september: Cee – Finistera 13 km. Zonnig. De finale.

We zijn aan zee. Dat betekende gisteren een verandering van sfeer en nieuwe indrukken. Bijvoorbeeld een wit zandstrand, balkon met zeezicht en meeuwen die veel herrie maken.

\

Maar ook als vanouds ’s avonds gezellig gezamenlijk eten op een terras.

Vandaag is het de 14de en laatste wandeldag van deze tocht. We starten met een ontbijt in Cee. We krijgen churros bij de koffie (soort oliebol in de vorm van strengen).

Terwijl de zon opkomt lopen we langs zee naar het aangrenzende stadje Corcubion.

Corcubion is een mooi oud stadje met een prachtig kerkje en bijzondere huizen.

We klimmen weer tegen een berg op. Zwaar…. die laatste loodjes.

En dan komt de kaap van Finistera in zicht.

We drinken koffie in een chique hotel aan het strand van Estorde.

Wat is die zee mooi blauw en wat zijn die stranden wit!

En dan komen we aan we in Finistera bij het pension waar ik ook in 2007 verbleef toen ik voor het eerst aan het einde van de wereld kwam. De kamer heeft uitzicht op zee en de haven.

Aan het eind van de middag doen we boodschappen voor de picknick op de Kaap vanavond. Eerst gaan we naar een 19 minuten durende pelgrimsmis in het 12de eeuwse kerkje onderweg naar de Kaap. We zijn de enige bezoekers en zingen nog een keer het Pelgrimsgebed.

We wandelen nog eens 2,5 kilometer naar de Kaap van Finistera. En bereiken na 205 kilometer lopen eindelijk het kilometer 0.00 punt.

We beleven als afsluiting een heerlijke avond op de Kaap van Finistera en zien een prachtige zonsondergang.

Het is bijna donker als we naar de haven teruglopen en ook nog getrakteerd worden op live muziek. Wat een mooie afsluiting van deze enerverende tocht.

 

Tot slot

Als ik de blog teruglees zie ik wat een enorme hoeveelheid nieuwe ervaringen en indrukken we hebben opgedaan. En hoe de moed, zin en gezelligheid bleef, ondanks tegenvallers als het vertrek van Bert en Denise, de val van Riet en de zware etappes de eerste twee dagen vanaf Santiago naar Finistera. De ruimte die we elkaar gaven en de band die we daardoor met elkaar gekregen hebben.

Bedankt Marijke, Denise, Bert, Attie, Nelly, Riet en Mia. Jullie waren geweldig op mijn eerste Camino voor In Balans op Weg. Ik hoop dat jullie hierop nog lang met plezier terugkijken. En inspiratie hiervan meenemen in jullie ‘dagelijks’ leven.

Mieke, wat mooi dat we elkaar hebben leren kennen en wat fijn dat je me deze mogelijkheid hebt geboden en daarbij hebt gesteund. Veel dank. Ik vind het een perfecte formule voor mensen die georganiseerd met anderen samen kennis willen maken met de Camino.

Ik eindig met de tekst van ons lijflied tijdens deze Camino, Pelgrimsgebed van Amanda Strydom:

Vader God U ken my naam                          My binnegoed en buitestaan                      My grootpraat en my klein verdriet            My vashou aan als wat verskiet.

U ken my vrese en my hoop
Die pad wat ek so kaalvoet loop
Die pad het U lankal berei
U maak die pad gelyk vir my.

Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op U grootpad
Soekend na U boardinghuis

Moeder God U ken my waan
My ego en my regopstaan
Die drake waarteen ek bly veg
U wys my altyd weer die weg.

U het my met U lig geseën
Die lig strooi ek op iedereen
Net U weet hoe my toekoms lyk
Ek het niks, U maak my ryk.

Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op U grootpad
Soekend na U boardinghuis