Verloren

8 mei, 25 km, bewolkt 20 graden, Cahors – Lascabanes

Wat is dat toch? Vraag ik mezelf af. Waarom voel ik me in een grote stad op de Camino verloren? Ik schreef in mijn dagboek: ik zie mijn Camino vrienden niet, de mensen zijn haastig, zonder aandacht voor de voorbijganger. En ik realiseer me dat ik dat zo bijzonder vind op de Camino. De band die er ontstaat tussen de pelgrims. In mijn gite “Papillon verte” voel ik me helemaal thuis. Persoonlijke aandacht, echte zorg voor de pelgrims. Als in een familie. En die hele kleine dingen, maken voor mij ook de Camino. Zoals het stukje tekst wat ik bij het ontbijt vind.

Om Cahors uit te komen klim ik een trap op. Mijn conditie is inmiddels uitstekend en ik kom makkelijk boven. Heerlijk gevoel is dat. Cahors ligt helemaal in een kom aan de rivier. Ik verlaat Cahors over deze brug.

Als ik boven ben, kijk ik terug naar de brug waar ik Cahors binnen gekomen ben.

Deze nacht heeft het enorm gestormd en er is veel regen gevallen. Vandaag is het een heerlijke temperatuur, en het is zwaar bewolkt, maar droog. Dat is toch maar weer geluk hebben. Na 2 uur heb ik 6 km afgelegd en vind een prachtige gite in Les Mathieux. Hier ben ik van harte welkom voor een kopje koffie.

Volgens het Michelin boekje zou de afstand 22 km zijn. Ik mis, samen met 2 andere pelgrims, een aanwijzing. We lopen langdurig langs een grote weg, die we over hadden moeten steken. Op Maps.me staat de oude route en die wijst ons naar een pad, dat later ook weer op de route uitkomt. Extra 3 km….dat valt best tegen. Mijn knie protesteert na 20 km. Ik zal blij zijn als mijn nieuwe schoenen er overmorgen zijn. Mijn vriend Jos neemt ze mee en loopt een aantal dagen mee.

De etappe van vandaag is weer erg mooi. Over een Heuvelrug en afgezien van het foute deel, niet veel hoogte verschillen.

Ik doe het echt rustig aan vandaag, en voel me net als deze slak. Fijn op mijn gemak, met 3 keer een flinke pauze. Symbolisch, omdat het huisje van de slak, zo mooi een spiraal weergeeft. Mijn innerlijke reis…..

Ik zie brem in bloei en ruik de brem, hoor de krekels en zie ook de eerste klaprozen. Ik hoor ook de leeuwerik. Bijna een vast ritueel van de dag. Genieten van elke stap.

In Lascabanes vind ik een mooie, gastvrije herberg. Gite Le Nid des Anges. Klein winkeltje erbij en een bar. Meer hebben we als pelgrim toch niet nodig?

5 reacties op “Verloren

  1. Dat gevoel wat je hebt in de stad, dat komt mij ook bekend voor, van de Camino en van lange wandelingen door de natuur. Bij mij heeft het ook te maken met “uit de stilte komen”, de drukte in de steden is dan niet prettig…. succes verder, je gaat lekker door!

  2. Zoals je het omschrijft , zo voel ik met je mee .. als het voor mij te druk word om me heen trek ik me het liefst terug. Wat een mooie route en leve het internet diengaatbmet de moderne pelgrim mee. Die slak is toch wel een mooi symbool voor je op deze Camino . Vind je zelf ook niet !! Mooie dag weer morgen en voor straks een goede nachtrust . ?

  3. Zelfde gevoel. Teveel prikkels in een stad gejaag en gehaast en niemand heeft oog voor elkaar. Dus maar lekker genieten van al die rust en verbondenheid van de mede pelgrims

  4. Mieke, ook ik voelde me in n kleinere plaats beter, niet zo verloren en alleen. Ik vond het dan gemakkelijker omdat mede pelgrims beter te vinden waren!
    En wat een mooie fotos van de planten!
    Buen Camino!

  5. Geweldig Mieke denk om je zelf doe rustig aan als je het aan voelt komen.
    je schiet al lekker op hoor het grootste gedeelte zit er op.

Laat een antwoord achter aan jans Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.