Bekend terrein

28 mei, 19 km, eerst regen later droog 20 graden, Villamayor – Sansol

Het is heel anders hier op de Camino francais. Er zijn meer pelgrims onderweg, elk plaatsje heeft wel een herberg, er zijn winkels en restaurants. En toch….de Camino francais blijft me aantrekken. Misschien juist omdat ik graag terugga naar wat ik fijn vind en weer bekende herbergen opzoek. Een soort thuiskomen. Dat geldt zeker ook voor andere pelgrims om me heen. Een praatje maken onderweg, een praatje maken met degene die toevallig naast je zit. De herberg van Villamayor was me ook bekend. In 2009 was ik er ook. Deze wordt gerund door een christelijke Nederlandse organisatie. Gisteren ben ik na het eten naar een meditatie avond gegaan. Een speciale ervaring met muziek en gebed. Een moment om stil te staan, stil te worden….

Om 7 uur ging ik de deur uit. Het regende en ik daal samen met anderen het pad af van het hooggelegen Villamayor. Er volgt een prachtig pad, licht glooiend naar Los Arcos. Ieder loopt zijn eigen tempo, zijn eigen weg. Ik loop rustig om zoveel mogelijk mijn knie te ontzien. Het bevalt me goed om heel langzaam te lopen.

De bar auto is nog net niet open. Omdat het ook nog te nat en te koud is, loop ik maar door.

Ook tijd voor details…van bloemen. Daar hou ik van. De vormen van distels nog in knop. Alleen groen.

Of de roze meeldraden in de paarse kelken. Het is toch een genot om deze details te zien?

In Los Arcos zijn alle pelgrims die in Villamayor hebben geslapen toe aan pauze. Op het plein voor de kerk, onder parasols, zitten we gezellig samen. Ik kies voor een korte afstand van rond de 20 km. De meesten gaan door. Alles is mogelijk op de Camino francais. Ik kijk naar de arcaden van de kerk en bewonder ook hier mooie details. Ik neem er de tijd voor.

Kijk eens naar deze krachtige beeltenis van Petrus.

Daarna nog 7 km naar Sansol. Het is droog en een zeer aangename wandeltemperatuur. Dreigende donkere luchten, lijnenspel van gewassen.

Ik pauzeer nog even onder een boom. Blijk ik midden op een mieren nest te zitten. Ik ben niet gelijk weggegaan en heb van nabij het samenwerken van mieren mogen aanschouwen. Mijn geroosterd brood kruimelt en dat wordt meteen opgeruimd. Een stukje vele malen groter dan de mier zelf. Toen het begon te kriebelen ben ik maar opgestaan. Ik moet er niet aan denken dat ze op mijn benen lopen…..?

Daar is Sansol al. Van verre te zien door de kerktoren. Het laatste stuk langs de rustige weg.

Ik kies voor Albergue Sansol. De mooie gastvrije herberg met grote tuin en voetenbad, wat verder het dorp in. Juan loopt nu dezelfde korte etappes als ik. Heeft wat last van zijn voeten en met kortere afstanden krijgen die ook wat rust. Laura, de dame die naast me zat, gaf me nog een mooi compliment… Nee, je ziet er zeker nog niet uit als 60?…..

Met op de bovenverdieping muurschilderingen. Prachtig om te zien..

5 reacties op “Bekend terrein

  1. Hoi Mieke,

    Ik vind het zo leuk om de route die ik zelf net gelopen, 14 dgn terug, heb door jou ogen nogmaals te beleven en net weer wat anders te zien van wat ik gemist heb, erg leuk!

  2. Wat een mooi verslag weer, Mieke. Lijkt me heerlijk zo’n voetenbadje na een dag lopen. Pas goed op jezelf.

  3. Is jouw rechterknie wat dikker dan de linker, Mieke? Is dat jouw “nieuwe” knie?
    Pas wel op, hè!!!!
    Dank je wel voor wéér dat mooie verslag!

  4. Dat vind ik nou zo mooi aan wandelen omringt met de natuur . Die mieren wat een bezig volkje niet !! Heb er laatst 2 gezien die samen een worm naar hun nest droegen . Daar was ik ook voor op mijn hurken gaan zitten om dat eens goed te aanschouwen. Al zoveel dagen onderweg en al zoveel belevingen . En elke dag is anders . Wat een verrijking .. en daar hoort goed rusten bij ,dat mag hoor !! Mooie dag weer morgen ..

Laat een antwoord achter aan Wil en Bert van Opzeeland Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.